Tematem projektu Katarzyny Zolich są lokale rodzimych partii politycznych i organizacji społecznych. Obszary niedostępne dla przeciętnego mieszkańca tego kraju, miejsca w których podejmowane są ważne dla nas wszystkich decyzje lub snute plany zdobycia władzy. Więc to, jak te wnętrza wyglądają, nie jest przypadkowe czy obojętne i bardzo dużo mówi - jak sądzę - o sytuacji polityczno-społecznej, w jakiej się znajdujemy. Projekt nie jest jeszcze skończony, ale już ukazała się selfpublishingowa publikacja z dotychczas zarejestrowanym materiałem (autorka jest stypendystką Spółdzielni Młodych Twórców Towarzystwa Inicjatyw Twórczych "ę"). Myślę, że to bardzo interesująca zapowiedź przyszłego albumu, na który już czekam niecierpliwie. Katalog miejsc niewidzialnych to także praca dyplomowa Katarzyny na Akademii Fotografii w Krakowie.
Katarzyna Zolich z serii Katalog miejsc niewidzialnych - Platforma Obywatelska, Warszawa 2012
Katarzyna Zolich z serii Katalog miejsc niewidzialnych - Federacja Anarchistyczna, Kraków 2012
Katarzyna Zolich z serii Katalog miejsc niewidzialnych - Ruch Autonomii Śląska, Katowice 2012
Katarzyna Zolich z serii Katalog miejsc niewidzialnych - Izba Pamięci Narodowych Sił Zbrojnych, Jurczyce 2013
O Katarzynie Zolich będzie jeszcze na hiperrealiźmie.
"Historie" oczywiście są, ale jak myślę, ta wypowiedź wizualna ich nie potrzebuje, jako jakiegoś wsparcia...
OdpowiedzUsuńZdjęcia świetnie oddają atmosferę tych miejsc. Z różnych powodów byłem w niektórych z nich i jest dokładnie jak na tych fotografiach. To takie magazyny rekwizytów, czasem jak partia jest duża, to jest jakaś ściana, gdzie się instaluje się "teatr" dla telewizji. Uderza brak życia, decyzje raczej tam żadne nie zapadają, żadne dyskusje się nie toczą, to się dzieje może bardziej w Sejmie, albo sam nie wiem gdzie, ale chyba nie tam. Bardzo to smutne.
OdpowiedzUsuńSnucie planów? Wymyślanie strategii, taktyki? Nie tam?
OdpowiedzUsuńW Sejmie to raczej realizacja powyższych...
Te hantle w siłowni niczym porzucone melancholijnie rekwizyty, a umysł uciekł przez otwarte okno... Bardzo interesujący projekt, który raczej słów nie potrzebuje. Tym lepiej chyba często dla samego projektu. Cisza tych fotografii jest (sorry za słaby oksymoron) bardzo głośna.
OdpowiedzUsuńMyślę, że w przypisach do przyszłego albumu, powinny się znaleźć krótkie charakterystyki tych wszystkich partii i organizacji (oczywiście na końcu książki, a nie pod zdjęciami). No bo nawet dla odbiorcy polskiego Ruch Odrodzenia Gospodarczego im. Edwarda Gierka czy Związek Sybiraków, to sprawy niekoniecznie znane.
OdpowiedzUsuńCiekawy cykl. Przyda mi się jako jeden z przykładów projektów fotograficznych zajmujący się wnętrzami. A przyda mi się do wykładu na studiach podyplomowych właśnie związanych z nimi. Muszę rozbić już na wstępie przekonanie studentów, że będziemy zajmować tylko tym jak efektownie fotografować wnętrza pod względem komercyjnym (potem też będą ćwiczenia). Gratulacje dla Autorki.
OdpowiedzUsuńBardzo się cieszę, że nie muszę bywać w tych miejscach...
OdpowiedzUsuń