czyli obszerny esej historyczny Elżbiety Janickiej pod takim tytułem, ukazał się właśnie nakładem wydawnictwa Krytyki Politycznej. Rzecz dotyczy Warszawy, jak się łatwo domyślić, a bardziej konkretnie pamięci. Autorka krok po kroku, ulica po ulicy, przemierza obszar śródmieścia stolicy oraz Muranowa, czyli porusza się po terenie, na którym przed 1939 istniała nieformalna dzielnica żydowska, a gdzie rok później Niemcy utworzyli getto (które po trzech latach prawie w całości zrównali z ziemią). Elżbietę Janicką interesuje swoisty proces powojennego zawłaszczania pamięci, co owocuje procederem wznoszenia na tym terenie np. „pomników katyńskich”, „pomordowanych na wschodzie” i powstańczych oraz ustanawiania skwerów np. „Matek Sybiraczek” lub ku czci ks. Jerzego Popiełuszki, nie wspominając już o podwórkowych kapliczkach, opatrzonych zwykle datą „1943”... Fascynująca lektura! Książkę poznałem już wcześniej z obszernych fragmentów, przysyłanych mi mailem przez autorkę, zaś w materiale ilustracyjnym (bardzo bogatym) znalazło się też trochę naszych zdjęć z projektu „Nowe Miasto”. Jeżeli kogoś dziwi czy też drażni niemieckojęzyczny tytuł tej publikacji, tym bardzie powinien sięgnąć po „Festung Warschau” Elżbiety Janickiej i zaznajomić się z treścią eseju, a znajdzie wyjaśnienie tego kroku.
