Śmierć owada
Wróbel uderza dziobem żuka
a żuk zaczyna głośno brzęczeć
jak gdyby ptak włączył budzik.
Żuk w niezdarnych obrotach
unosi się w powietrze
a wróbel wzlatuje wdzięcznie za nim.
[wiersz w przekładzie Piotra Sommera opublikowany w Literaturze na Świecie nr 12/2000 (353), str. 289]
