(Ten krajobraz przebija strzała)

Aleksander Wat

*     *     *

Naprzeciw skwer.

Dzieci bawią się w klasy.

Mleczne mamy robią na drutach.

Ten krajobraz przebija strzała, 

a nikt jej nie widzi. Poza starcem,

choć głowę ma zwieszoną,

patrzy w piasek, liczy ziarnka,

słucha jak po blasze nieopodal ściekają wody.

Te wody dają mu wspominać inną - wielką

wielką. Opływającą kontynenty.

Którą skaziła ongi jedna kropla

goryczy.

[Z książki: Aleksander War Wiersze wybrane, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1987, s. 259. W wydanych pięć lat później przez ZNAK Poezjach zebranych nie ma tego wiersza...]