Śląsk

Julian Kornhauser

Śląsk

Pokrzywy i olchy,

woń mleczy i ciasta,

płonie dzieciństwo, rośnie smolna kulka,

nie kończąca się szosa,

śmigające rowery, słoje pełne

grylażowych cukierków, w białych workach mąka,

kaj żeś wloz, pierunie,

babcia przy piecu,

wije się szarfa i cofa,

piekarskie córki za oknem,

na stryszku łóżko i niemiecka książka,

odpowiedź śle trzcina nad Kłodnicą,

śpią sukienki po pierwszej komunii,

pociąg spieszy, wesołe pisklęta,

deszczowy poranek klnie na czym świat stoi,

spadają czerwone dachówki,

u wezgłowia najcichsze bery i bojki,

a potem, nagle, po latach,

wszystko, i trzciny, i ogniska,

kruche kukuruźniki i bunkry,

chowa się za rozkopanym podwórkiem,

z którego widać dwa rozdzielone murem

groby rodziców.

[spodobał mi się ten tekst - z tomu: Julian Kornhauser Wiersze z lat osiemdziesiątych, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1991, str. 160 - więc go tu przepisałem]

[Na okładce książki widać zdjęcie autorstwa Stanisława Markowskiego (sic!), które przedstawia fragment witryny znanej w tamtym czasie krakowskiej kliniki lalek. Firma ta znajdowała się najpierw na ulicy Stradom, a później przeniesiona została na ulicę Starowiślną. Chyba wszyscy wtedy robili zdjęcia tej upiornie wyglądającej wystawie (właściciel zakładu uwielbiał układać odkręcone główki, korpusy i kończyny w apokaliptyczne kompozycje) i ja oczywiście też to fotografowałem... Nie wiem natomiast, czy umieszczenie w tym kontekście żywego dziecka, to pomysł fotografa, czy też kolaż autorstwa Beaty Barszczewskiej-Wojdy projektantki okładki?]