Problemy pana Mitrydatesa

Pierwsza opera seria Wolfganaga Amadeusza Mozarta, który skopomponował ją (with a little help from Josef Mysliveček) w wieku 14 lat. 

W północnej Turcji Mitrydates, władca starożytnego królestwa Pontu, i jego dwaj synowie Farnace i Sifare, są zakochani w tej samej księżniczce, Aspazji. Zostaje ona obiecana Mitrydatesowi, który wyrusza na bitwę z Rzymem, ale ona potajemnie kocha Sifare, który odwzajemnia jej uczucia. Farnace, starszy brat, postanawia zdradzić ojca i sprzymierzyć się z rzymskim wrogiem. Po bitwie Mitrydates, który umiera, wybacza Farnace, ponieważ ten zmienił swoje postępowanie, i błogosławi małżeństwo Aspazji z Sifare.

I może tak?

[Lipiny, 30.7.2003 - Bytom, 20.7.2002]

Prace postępują. Powoli, albowiem w międzyczasie zabrałem się za remont kuchni (od dawna wymagała odświeżenia). Niemniej jednak w przerwach, kiedy ściany schną przed położeniem kolejnej warstwy farby lub po nałożeniu szpachlówki, dziergam swój wzorek... Także teraz, późnym wieczorem, kiedy popijając Holbę Premium, składam kolejne rozkładówki, słuchając przy tym Rinalda z genialną Cecilią Bartoli w roli Alimireny.

Jeżdżone tylko do kościoła

albo na zakupy do Aldiego, Niemiec płakał jak sprzedawał... 
Taka używka z Allegro za jedyne 56.00 PLN + koszty wysyłki.

Słucham tego właśnie i widzę (tj. słyszę), że nabytek nie był bity, a licznika nie cofnięto ;)

Chciałbym trafić jeszcze na to wcześniejsze nagranie Hogwooda & Academy of Ancient Music, gdzie obok Cecilii Bartolli w roli Almireny, występuje też Ewa Podleś śpiewająca partię Rinalda. Może znajdzie się coś o małym przebiegu?

Wczoraj przejechałem ponad 800 kilometrów fotografując dla NIAiU budynki "gościńców wielkopolskich", czyli niemal identycznie wyglądających obiektów, które wybudowano w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku wg. projektu Jana Kopydłowskiego i Jerzego Buszkiewicza. Zgodnie z nazwą znajdują się one na terenie Wielkopolski - tym razem poruszałem się poniżej autostrady A2 i najdalej na zachód dotarłem do Izbic w okolicach Rawicza. Wróciłem wczoraj przed jedenastą i jestem dzisiaj nieżywy. 

No dobra, zaparzyłem zielonej herbaty (bo trzeba otrzeźwieć i wziąć się do roboty), słucham dalej Rinalda i czekam cierpliwie na arię Lascia ch'io pianga mia cruda sorte w wykonaniu Cecilii.

(Lascia Ch'io Pianga)

[Cecilia Bartoli, aria Lascia Ch'io Pianga z opery Rinaldo ]

Lascia ch'io pianga

Mia cruda sorte,

E che sospiri

La libertà.

E che sospiri

E che sospiri

La libertà.

Lascia ch'io pianga

Mia cruda sorte,

E che sospiri

La libertà.

Il duolo infranga

Queste ritorte,

De' miei martiri

Sol per pietà.

De' miei martiri

Sol per pietà.

Lascia ch'io pianga

Mia cruda sorte,

E che sospiri

La libertà.

E che sospiri

E che sospiri

La libertà.

Lascia ch'io pianga

Mia cruda sorte,

E che sospiri

La libertà.

[Taki dzień dzisiaj... Okropne są te wizualizacje z youtuba...]