(Splecione, ocierają się o siebie i jęczą nad naszymi głowami, wydając na świat kolejne podobieństwa)

Charles Tomlinson

PODOBIEŃSTWA

Las trzeszczy jak takielunek:

Na kolejnych piętrach drzewc przetarte liny,

Naprężone łodygi pnączy, zniżone gałęzie

Uwalniające się z uścisków wiatru.

Splecione, ocierają się o siebie i jęczą

Nad naszymi głowami, wydając na świat 

Kolejne podobieństwa. Ale niech im będzie.

Wystarczy, że te bitewne odgłosy docierają

W głąb lądu z zapachem prawdziwego morza.

WIEDZA

Wiosenny deszcz rzeźbi karby

na ramach kwadratowych okien:

rzeczy jawią się często

w przebraniu - nie w kłamstwach,

ale pozorach maskujących

ich istotę: to, co widzimy

jest także poezją,

tyleż nieprawdziwą,

co czarna fałdka cienia,

którą ciągniemy za sobą,

choć tylko inni ją widzą.

Jesteśmy pełni takich dysonansów,

pozornych skrótów i wydłużeń,

tutaj, u celu naszej podróży,

za karbowanymi po deszczu

ramami kwadratowych okien.

[Wiersze w tłumaczeniu Jacka Gutorowa z książki Wygnani z raju, Fundacja na rzecz Kultury i Edukacji im. Tymoteusza Karpowicza, Wrocław 2016, s. 182 i 175.]