Dusza świata

Jiří Kolář

Dusza świata

Na rok przed obrzędem ofiarnym

wybierano młodego

nieskalanego

fizycznie pięknego jeńca

aby odegrał boga Tezcetlipocu

Otrzymywał drogocenne szaty

i wspaniałe wieńce z rzadkich

odurzająco pachnących kwiatów

Rada mistrzów uczyła go codziennie

jak ma z wdziękiem i godnie zagrać swoją rolę

Na każdym kroku towarzyszyła mu drużyna paziów królewskich

a kiedy pojawiał się na ulicy

lud słał się przed nim w proch

i okazywał mu cześć jakby naprawdę był bogiem

Na miesiąc przed uroczystością

wyznaczano mu cztery urocze dziewice

nazwane imionami czterech najważniejszych bogiń

aby dzieliły z nim łoże

Trawił z nimi czas na zabawach

goszczony przez najlepiej urodzonych

Kiedy nadchodził wielki dzień wsadzano młodzieńca do łodzi królewskiej

i przez jezioro przewożono do świątyni za miastem

Tam czekały już tłumy mieszkańców

by asystować złożeniu ofiary

Idąc w górę koło piramidy

chłopiec odrzucał kwietne ozdoby

i rozbijał instrumenty

którymi uprzyjemniał sobie słodkie chwile niewoli

U szczytu świątyni czekało sześciu kapłanów

owiniętych w czarne płaszcze malowane w hieroglify

kapłani kładli go na ogromny głaz jaspisu

Pięciu przytrzymywało mu głowę i kończyny

a szósty

w krwawej narzutce

otwierał mu brzytwą pierś

wkładał rękę w ranę

i wyrywał serce

Kiedy wszyscy dokoła padali na twarz

on podnosił serce do słońca

i rzucał je do nóg bogu świątyni

W roku 1486

przy poświęcaniu świątyni bogu Huitzilipochtli

do stolicy zwieziono wszystkich jeńców

Pochód miał długość dwu mil

obrzędy trwały kilka dni

i straciło przy nich życie

siedemdziesiąt tysięcy młodzieńców

                                        (W. H. Prescott)

[wiersz z tomu Černá lyra w tłumaczeniu Leszka Engelkinga, zamieszczony w Literaturze na Świecie, nr 9/1994 (278), str. 201-203]