(Chemiczne dobrodziejstwo)

Hans Magnus Enzensberger

Kompletna pustka

Cel wzniosły, zapewne,

tylko moje płuco,

nie chce o nim słyszeć.

Napełnia się, opróżnia,

chociaż nie całkiem.

Także system nerwowy

przeszkadza, melduje się,

melduje, że skwar. Może

przestała działać

klimatyzacja? Nigdzie śladu

nirwany, wciąż gdzieś

piszczy telefon,

a na balkonie 

bzyczą osy,

które, podobnie jak ja,

nie zaszły daleko

w sztuce medytacji.

Chemiczne dobrodziejstwo

Sto miligramów dożylnie

C12H18O, i starczy. Zostajesz

wyzwolony z tego wiecznego Ja,

które jest ci tak bliskie. Twój mózg

myśli bez ciebie, pławi się ‒ siło

ciążenia, adieu ‒ przez ileś minut

w nirwanie, jakiej nie znasz.

Potem, nie wiedząc, co się działo

pod twoją nieobecność, gromadzisz

znów, stopniowo, cały

ten swój intymny dobytek, 

„świadomość‟, „wolną wolę‟, „rozum‟,

i wracasz tymczasem

do znanej ci tragikomedii,

nieświadom niczego: wszystko jest jak zwykle.

[Wiersze Hansa Magnusa Enzensbergera w przekładzie Andrzeja Kopackiego przepisałem z  Literatury na Świecie nr 11-12 /2015, a teraz wybieram się do popularnej sieci handlowej po ogólnodostępne chemiczne dobrodziejstwo o wzorze C2H5OH. Jest tak gorąco, że nie idzie inaczej wytrzymać...]