Poezja za 5 PLN

Adam Ważyk

Wiersz o jesionach

Wiersz się zaczyna od ciemnych jesionów

a potem nie ma w nim już nic pewnego

i zamiast płynąc szerokim potokiem

rwie się przystaje i żąda milczenia

I co mi po was o ciemne jesiony?

Nie w moim stylu jesteście Nie w stylu

mieści się prawda niepewnego wiersza

Wiem co kryjecie przede mną i dla mnie

i tylko dla mnie i tylko przede mną

wiem, że u kresu ostatniej podróźy

na samym krańcu wielkiego bezsensu

będzie to samo co było z początku

nie szelest liści lecz szeptanie matki

[Z książki: Adam Ważyk Zdarzenia, Czytelnik, Warszawa 1977, s. 11]