(za uporczywe trwanie w brzydocie człowiek ten winien zostać zapomniany przez żyjących w pięknie)

Wiktor Woroszylski

Akt oskarżenia

Jaki brzydki jest ten człowiek

ze zdekompletowaną twarzą Z powieką

jak kurtyna co się zacięła

wpół zsunięta na oko

z kneblem krwi na wargach

Jego brzydota 

jest wywrotowa Na równym miejscu

nogi uginają się pod nim

Złamana linia jego rąk

podnosi rękę

na strzelistość waszych luf i pozdrowień

Nic nie przemawia za nim

Za nim

mur

Sam nie przemawia za sobą

Jest niemy Odmawia

Wysoka Ludzkości

Jego przepocona koszula

to wrogi sztandar

jego oddech nieświeży

zatruwa atmosferę

jego smutek to zamach

na pogodę bliźnich

To oczywiste że

za uporczywe trwanie w brzydocie

człowiek ten winien zostać zapomniany

przez żyjących w pięknie

[Ze  str. 135 z książki Z podróży, ze snu, z umierania, wydanej przez a5 w 1992 roku.]