albo upadek prasy papierowej...
"Strumyk" mu było na imię. Wracając z Wyżłowa, gdzie fotografowałem krzyż pańszczyźniany, postanowiłem w drodze powrotnej zahaczyć o Łaszczów, gdzie ostatni raz byłem w grudniu 2007 roku. Robiłem tam wtedy zdjęcia synagogi i domu modlitwy do projektu Niewinne oko nie istnieje. I po tych siedemnastu latach mogę powiedzieć, że jeżeli coś w tym miejscu się zmieniło, to tylko na gorsze. Owszem, budynek modlitewni przebudowany po wojnie najpierw na remizę strażacką, a później w latach 1959-62 na kino, nie jest w jakiejś beznadziejnej kondycji. W zupełnym przeciwieństwie do synagogi, której mury rychło mogą się zawalić.
Tak. Kończę pracę nad projektem (nie)widzialne pomniki wolności, który poświęcony jest upamiętnieniom zniesienia pańszczyzny. Obiekty takie mają formę przydrożnych krzyży, kapliczek oraz - rzadziej - kurhanów. I właśnie w celu sfotografowania kapliczki św. Antoniego udałem się w ostatnią sobotę do wsi Dział w powiecie nowotarskim (gmina Czarny Dunajec). Brakuje mi jeszcze zdjęć sześciu obiektów, co mam zamiar uzupełnić w kwietniu. Razem z Magdaleną Zych intensywnie pracujemy nad wystawą i książką. Stay tuned.
Ryszard i Barbara... Mail byłej kurator Barbary Nowak do posła PiS Ryszarda Terleckiego, jaki ujawnił portal Poufna Rozmowa. Miłość nie wybiera (i jeszcze ten koszmarny Willy Nelson z I-pada). Podobno nie jest to fejk. Kiedyś sfilmowałem "Baśkę", jak stała pod Bazyliką Mariacką w Krakowie z ogromnym różańcem w łapie, a było to podczas Parady Równości w 2020 roku.
Przyszłam do domu i zobaczyłam torbę, którą
dostałam we czwartek od góralki w Zębie. Wsadziła do niej oprócz oscypków wódkę
cytrynówkę na spirytusie 95% Wypiłam dwa kieliszki jeden po drugim. Pycha!!!
Potem jeszcze kolejne… No i wiem, że jutro będę znowu żałować, ale trudno dziś
gdy szumi w głowie cytrynówka,, straciłam kontakt z Baśką rozumną, napiszę co
naprawdę czuję. To, co powiedziałam na koniec, to oczywiście prawda i choć
wkurzam się mocno na tę moją prawdomówność, to trudno, tak jest. Kocham Cię i
to jest jedyne, co chciałabym, aby głośno i wszędzie było słychać. Uwielbiam
Cię, to oczywiste. Mam świadomość upływającego bezlitośnie czasu i dlatego
chcę, żebyś był świadomy tego, co w moim mniemaniu jest najważniejsze. Nie chcę
niedomówień, których nie poznałbyś, gdy mnie nie będzie na tym świecie. Nigdy
przez ten koszmarny rok, nie szukałam winy w Tobie, ale wiem, że to ja gdzieś
zawaliłam. Pamiętam ostatnie nasze spotkanie, kiedy opowiadałam kim jesteś dla
mnie, a Ty milczałeś, potem tylko było gorzej. Ja walczyłam głupio, po babsku,
a Ty chłodno mnie obserwowałeś. Przyjąłeś taktykę niekomentowania,
przeciągania. Często ostatnio zastanawiam się nad tym, że jesteś mimo wszystko
bardzo uczciwy wobec mnie, bo przecież mógłbyś wykorzystać oddaną Tobie bez
reszty Baśkę, jako broń, bo wiesz, że ja dla Ciebie wszystko zrobiłabym, a nie
wykorzystałeś tego. Wystarczyło dać mi niewielki pozór, lekkie kłamstewko, a ja
byłabym szczęśliwa i wszystko zrobiłabym, co tylko byś zechciał. Głupie?
Prawdziwe? Typowo babskie (wiedza podstawowa z psychologii). Oczywiście,
istniał margines błędu, a ja tak naprawdę nie jestem do końca przewidywalna,
nawet dla siebie. Stanowisko, jakie również dzięki Tobie posiadam dało mi duże
możliwości i spory obszar działania, a także możliwość mojego oddziaływania nie
tylko poprzez stanowisko ale także poprzez dwa czynniki działania jako kurator
i kobieta. Podłamana wyrzuceniem mnie z zasięgu Twojego zainteresowania, ze
zdziwieniem obserwowałam jak kolejni włodarze z Małopolski (najczęściej nie
nasi) poddawali się despotycznej, mocnej p. kurator. Nie będę Ci pisać, jakie deklaracje
mi składali, bo to głupie, tym bardziej że byli to peowcy i peeselowcy, z
którymi żadnego kontaktu, poza oficjalnym mieć sobie nie życzę. Moja Halinka –
osoba której ufam nad wszystko, dostrzega we mnie spory potencjał. Wg. Niej mam
spore możliwości. Mimo poczucia totalnej klęski życiowej, mam pewność, że wiele
potrafię. Dla partii i Ciebie Rysiu, mogę wszelkie swoje umiejętności oddać. Za
kilka chwil w Twoim towarzystwie. Poszedłeś dziś po papierosy, a ja zadałam
sobie pytanie, dlaczego nie cieszę się chwilą, przecież to tylko się liczy
dziś, a nie wiem ile czasu nam zostało. Patrzyłam na najpiękniejszą sylwetkę,
jaką znam, na koci chód, cudowne srebrne włosy i czułam drżenie serca zupełnie
takie same, jak wtedy gdy w 2006 roku zobaczyłam Cię w mojej szkole. Dlatego
powiedziałam to moje ostatnie zdanie, ze wszech miar prawdziwe. Rysiu, odkąd
poszłam do spowiedzi i odkąd szczęśliwie przystępuję do komunii świętej, stale
czynię to w Twojej intencji. Przyjmuję za pewnik moją ułomność i wpisanie w moje
losy klęski, ale jestem zdecydowana do końca swoich dni pracować na konto Twoje
i partii. Może już nie będę ciągnąć swojej roli. a tylko jeszcze kilka słów
wyjaśnienia moich działań.
Po pierwsze – moja córka Weronika. Doznaje ostracyzmu w miejscu pracy, czyli Urzędzie Miasta Krakowa, bo zapowiedź dwukadencyjności eliminująca J. M. spowodowała wściekły atak na nią od urzędników, bo jest moją córką. Chciałam ją przed tym chronić, ale po to muszę szukać jej pracy. Także jej chłopakowi, który stanął w jej obronie i też dotknęło go sekowanie. Dziękuję Ci za tel. do Jasińskiego, nie zadzwoniłam do niego, nie potrafiłam wykorzystać tej znajomości (bardzo wątłej, zresztą)
Po drugie, wiem, że trochę mogę. Dzięki obopólnej sympatii z wiceprezydent, mam realne przełożenie na politykę w mieście Krakowie. Jestem stale jeden krok przed resztą kuratorów z całej Polski. Moja polityka spowodować ma zastopowanie strajków ZNP i pełny sukces reformy, które być może przełoży się na to, że będzie więcej a nie mniej szkól samorządowych w Małopolsce po reformie niż przed nią. Każdy mój sukces ogłoszę Twoim sukcesem. Najchętniej byłabym Twoim cieniem. Najchętniej zaproponowałabym Ci ułudę dla mnie. Ty dalej udajesz, że mnie lubisz, a ja będąc najszczęśliwszą osobą na świecie zrobię dla Ciebie wszystko. A propos. Z Kosiorem mam dobry kontakt, nie jest on jednak w stanie znieść Krzyśka obok mnie. Nienawidzą wraz z Kapuścińskim intelektualnej sprawności Krzyśka. Krzysiek jest moim jedynym wiernym przyjacielem, bardzo martwi się o mnie i ile może pomaga. Bez niego byłabym zupełnie sama. Jestem i tak samotna, bo to co dla mnie ważne, nikt nie wie. Moje córki się domyślają.
Warszawa, Dziś, z torbą podróżną na ramieniu chodziłam zapłakana po zakątkach szukając Ciebie i mnie. Trattoria na Wilczej, Freta, ławka przy pomniku Kilińskiego. A wszystko po nocy na Waryńskiego, ubrana w koszulkę patrzyłam przez okno w kuchni na poddawaną remoncie piękną kamienicę. Szukałam Twoich śladów. Znowu słuchałam muzyki Wiliy Nelsona z I-pada. Itd.
Po co jeżdżę do Warszawy. Wypełniam wszystko, co kiedyś powiedziałam. Jestem wierna i zdeterminowana.
Przepraszam, wykasuj moje listy, zapomnij. Nie warto przejmować wariatką, która żyje tylko dzięki psychotropom i pewnej chińskiej lekarce. A na dodatek pisze pod wpływem bardzo mocnej cytrynówki.
Jeszcze jedno. Widzisz się dziś z Jarkiem Szarkiem. Tak bardzo się cieszę, że jest prezesem IPN. To Twoja wielka siła sprawcza, więc nie opowiadaj, że jesteś za mały, aby się liczysz. Jesteś Wielki.
Bardzo, bardzo dziękuję Ci za spotkanie i ślad Twojej ręki na mojej dłoni.
Baśka
