(zła metafora jest nieśmiertelna)

Tadeusz Różewicz

POEMAT PATETYCZNY

Opluli poetę

przez wieki będą

wycierali ziemię i gwiazdy

przez wieki

będą wycierali własne twarze

Poeta żywcem pogrzebany

jest jak podziemna rzeka

przechowuje w sobie

twarze imiona

nadzieję 

ojczyznę

Poeta okłamany

słyszy głosy

słyszy swój głos

rozgląda się

jak człowiek w nocy

obudzony

Lecz kłamstwo poety

jest wielojęzyczne

i ogromne

jak wieża Babel

jest monstrualne

i nie umiera

1967

KOREKTA

Śmierć nie poprawi

w zwrotce ani jednej linijki

to nie korektorka

to nie życzliwa pani

redaktorka

zła metafora jest nieśmiertelna

kiepski poeta który umarł

jest kiepskim martwym poetą

nudziarz po śmierci nudzi

głupiec zza grobu

jeszcze głupstwa gada

[Z książki: Tadeusz Różewicz, Poezje zebrane, Wydawnictwo Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1971, s. 649, 650.

Po całym dniu siedzenia przy kompie (334 obrobione zdjęcia z docelowych 500, jakie mają się znaleźć w Słowniku polsko-polskim, a deadline 7 październiak, JPRDL... ), chwila z poezją... W szkole podstawowej i średniej skutecznie, aczkolwiek tymczasowo, obrzydzano mi wiersze Tadeusza Różewicza (jakkolwiek mimo wysiłków pedagogów, w przypadku twórczości Zbigniewa Herberta niejako automatycznie i samoistnie pojawiły się odruchy womitalne). Ale po latach, kiedy od  czasu do czasu sięgam po ten tom, znajduję teksty, które po tych pięciu dekadach brzmią wyjątkowo aktualnie. I mam przekonanie, że trafiają (trafiały) w sedno.

Na koniec chciałbym zaznaczyć, że te 500 fotografii, jakie znajdą się w książce prezentującej polskie imaginarium, jakie pojawia się muralach malowanych z patriotycznych motywacji, to nie aluzja do rządowego Programu 500+. Tak się po prostu złożyło. ]