(przede mną stał Cień)

Tadeusz Różewicz

*     *     *

Przedzierałem się przez ten sen

ciężko

do przebudzenia

w strumieniach ciepłych

łez słów

szła do mnie matka

Nie bój się jesteś w ziemi mówiłem

nikt ci już krzywdy nie zrobi nie zrani nie dotknie

matka z tamtym strachem tuliła się do mnie

nie bój się jesteś w ziemi

jesteś we mnie nikt cię nie dotknie

nie poniży nie zrani

przedzierałem się przez ten sen ciężko

przede mną stał Cień

*     *     *

Siedziałem w fotelu

odłożyłem książkę

nagle usłyszałem 

bicie mojego serca

było to tak niespodziewane

jakby ktoś obcy wszedł we mnie

i łomotał zaciśniętą pięścią

jakieś nieznane stworzenie

zamknięte we mnie

było w tym coś niemiłego

że ono tam wali bez związku

ze mną

z moją abstrakcyjną myślą

[Teraz dwa wiersze z drugiego tomu wydania Poezji zebranych Tadeusza Różewicza (Wydawnictwo Literackie, 1988), z książki Opowiadania traumatyczne. Duszyczka z 1979 roku. Dobrze mi się czyta teraz teksty autora Rozmowy z Księciem, na całe szczęście, ani szkoła podstawowa, ani liceum, ani też polonistyczne studia, nie obrzydziły mi wierszy tego poety, a bardzo się tam starali...]