(drudzy nie chcieli takiego prezentu)

Agi Mishol

„NIE BYŁO OFIAR‟

Jego nikt nie policzył,

osiołka z fotografii

poniżej nagłówka.

Biały osiołek,

którego życie zaprzęgnięto do dźwigania rupieci,

i arbuzów,

zapewne stał cicho,

kiedy mocowano mu na grzbiecie siodło

z dynamitem,

a potem klepnięto go w zadek,

ponaglając okrzykiem

jalla itla,

żeby szedł w kierunku wroga ‒

jednak w połowie drogi

zauważył zielone źdźbła trawy,

rosnące między kamieniami,

i przerwał akcję,

żeby je poskubać,

sam ze sobą 

w tykającej ciszy.

Nie napisano, kto strzelał:

jedni przestraszyli się, że zawróci,

drudzy nie chcieli takiego prezentu.

Lecz kiedy pośród wichru on wstąpił do nieba,

przyjęty w poczet męczenników,

siedemdziesiąt dwie przeczyste oślice

czule lizały jego rany.

[Wiersz w przekładzie Beaty Tarnowskiej z książki Jestem stąd, którą opublikowało właśnie Wydawnictwo a5. Kupiłem dzisiaj i przeczytałem od razu od deski do deski, co nieczęsto mi się zdarza...]