(i patrzy jak gąsienica dożera ich zielone miasto)

Lubow Jakymczuk

gąsienica

jej palce zmarzły i zwęziły się

spada z nich obrączka

stuka po asfalcie

jej palce drżą na wietrze

jak jesienne liście

kiedy koło nóg przepełza gąsienica

gąsienica czołgu

koło nóg jej córki

dwóch podchodzi i rozkazuje

rozłożyć ręce jak do oklasków

wpatruje się w dokumenty pierwszy drugi raz 

macają jej stwardniałe palce

i znajdują oparzenia tylko oparzenia

gdzie powinien być odcisk na wskazującym

od snajperskiego karabinu

podają jej pseudonim

a może i nie jej -

kurwa-kobieta

oni ją rozbierają

oni ja roztrząsają

oni się rozkładają

pokładają

łają się

dziewięciu

(jej ulubiona liczba)

w niebieskich szlafrokach

(jej ulubiony kolor)

w dziurawych adidasach

(jej ulubione buty)

dziewięciu

na jedną rozczochraną

nie kurwę tylko kobietę

a dziewczynka zwinęła się w kłębuszek

przygląda się i nie płacze

podnosi maminą obrączkę

ukrywa w ustach jak pies kostkę

i patrzy jak gąsienica dożera ich zielone miasto

19 września 2014, Kijów

modlitwa

Ojcze nasz któryś jest w niebie

w pełnym księżycu

oraz w pustym słońcu

strzeż od śmierci moich rodziców

których dom stoi na linii ognia

i którzy nie chcą go porzucić

jak trumny

strzeż mojego męża

który jest po drugiej stronie wojny

jak po drugiej stronie rzeki

i celuje swoim karabinem w szyję

którą kiedyś całował

nosze na sobie tę kamizelkę kuloodporną

i nie mogę jej zrzucić -

jest dla mnie jak skóra

noszę w sobie jego dziecko

i nie mogę go wygnać -

on przez dziecko panuje nad moim ciałem

noszę w sobie tę Ojczyznę 

i nie mogę jej zwymiotować

bo jest jak krew -

płynie w żyłach

chleba naszego powszedniego daj głodnym

i niechaj przestaną zjadać się nawzajem

światło nasze oddaj ciemnym

i niech im się rozjaśni

i odpuść nam nasze zrujnowane miasta

choć i my nie odpuszczamy tego naszym wrogom

i nie wódź nas na pokuszenie

żeby zrujnować ten świat zepsuty

ale chroń nas ode złego

zrzucenia naszego ciężaru Ojczyzny

jak taniej kamizelki kuloodpornej -

ciężkiej i mało pomocnej

strzeż ode mnie

mojego męża moich rodziców

moje dziecko i moją Ojczyznę

                                 dla Maszy, Marianny i Marusi

4 listopada 2014, Kijów

[Wiersze w Lubow Jakymczuk w przekładzie Anety Kamińskiej przepisałem z tomu: Lubow Jakymczuk Morele Donbasu, WBPiCAK, Poznań 2018, s. 70-71 i 73-74.]