(Pieśń o Kartezjuszu)

Ron Padgett

PAZNOKCIE

Jak ludzie robili sobie kiedyś pedicure?

Paznokcie Maryi Dziewicy na obrazach

włoskiego renesansu wyglądają pięknie,

i bardzo dobrze, bo trudno byłoby 

czcić kogoś z długimi paznokciami.

Perugino drwił z religii, która miała

wielbić Boga, a w rzeczywistości koncentrowała się

na Maryi, mimo to namalował jej piękne paznokcie.

Nigdy nie przyglądałem się paznokciom

Jezusa, chociaż są blisko dziur

w stopach, gdzie były gwoździe. Okrucieństwo

jest takie malownicze i trudne do pojęcia,

natomiast piękno, nawet piękno palca u nogi,

ma głęboki sens. Przynajmniej dla mnie.

PIEŚŃ O KARTEZJUSZU

Kartezjusz siedzi

przy stole. Pisze

piórem na arkuszu

papieru o powierzchni

równej powierzchni

stołu. Świeca

topnieje. Kartezjusz zaczyna

topnieć, ale przestaje: musi

trochę dłużej pozostać człowiekiem.

Teraz odkłada pióro.

Jest zmęczony. Bycie Kartezjuszem

jest bardzo męczące

wieczorem wypełnionym „tak‟
lub „nie‟ albo „tak‟ i „nie‟.

[wiersze w przekładzie Andrzeja Szuby z książki: Ron Padgett Bezczynność butów, Instytut Mikołowski, Mikołów 2018, s. 27 i 54.]