Chyba najbardziej znany polski wiersz nieznany

wyrecytowany przez prokuratora Stanisława Piotrowicza 7 listopada 2001 roku przed telewizyjną kamerą.

DZIECI BYŁY SZCZĘŚLIWE 

Ksiądz w swoich zeznaniach potwierdził, że istotnie

brał dzieci na kolana, a czynił to podczas lekcji religii.

Dzieci spontanicznie przybiegały do niego, obejmowały go,

On również dzieci przytulał do siebie, głaskał, zdarzało się tak,

że i pocałował. Zdarzało się tak, że jednocześnie na kolanach

siedziało kilkoro dzieci. Dzieci były szczęśliwe, zadowolone,

nie było w tym żadnego podtekstu seksualnego.