ESEJ O STYLU

Podczas swojego wystąpienia w czasie sesji „Archiwum jako projekt”, mówiłem m.in. o stylu wypowiedzi fotograficznej, nazywając ją na własny użytek „strategią postępowania”, a wszystko to trochę w nawiązaniu do polemiki, jak odbyła się dwa lata temu na łamach „Obiegu”. I przyszedł mi wtedy do głowy poniższy wiersz Franka O’Hary w przekładzie Piotra Sommera, jak myślę bardzo w temacie (mój ulubiony fragment dotyczy „dorosłego mężczyzny ubierającego choinkę”).

***

Frank O’Hara

Esej o stylu

Czyjaś Leica przycupnęła na stole

czarny kuchenny stół maluję

podłogę na żółto, Bill również

czyżbyś nie przeczuł że moja matka zadzwoni

i będzie

             narzekać?

                              moja siostra jest w ciąży i

pojechała na weekend na wieś nic jej nie

mówiąc

             właściwie dlaczego miałbym nie pójść

z nią gdzieś na kolację lub nie „pozwolić jej” wpaść

do mnie? cóż jeśli burmistrz Wagner zabroni prywatnym

wozom wjazdu na Manhattan z powodu śniegu, już

pewnie nigdy jej nie zobaczę

                                             zważywszy na

mój coraz bardziej trwały stan i jakże

można powiedzieć ze skrzydła tamtego anioła u Ficka

są „przyczepione” jeżeli anioł jest prawdziwy? otóż

któregoś wieczoru wpadłem na myśl to znaczy

ona wpadła na mnie że Sheridan Square

jest zdumiewająco piękny, kiedy siedziałem u JACKA

DELANEYA patrząc na wilgoć przez to panoramiczne

okno

        pijąc koniak podczas gdy Edwin czytał mój nowy

wiersz pomyślałem sobie jakie to niemożliwe

nabrać Edwina nie to żebym nie wiedział tyle

co inni o niezrozumiałości współczesnej poezji

ale on

          zawsze wie o co w niej chodzi jak również

czym ona nie jest czy sądzisz że uda nam się kiedyś

wywalić jak, a także lecz, z języka później

można by zabrać się do cóż bo ono w ogóle

nie ma zastosowania ani jako opis stanu ani jako

przystanek dla myśli nic z tych rzeczy

nie jest mu dostępne

                                    jak myślisz gdzie

dotarłem? przedstawienie jakie daje dorosły mężczyzna

ubierający

                 choinkę budzi mój niesmak właśnie

tu

   to jedno z miejsc jednaleczjakcóż

rad jestem że wczoraj wieczór poszedłem na przyjęcie na cześć

Eda Dorna chociaż on sam się nie pokazał czy nie uważasz

,Bill, że można by się także pozbyć choć, i także?

możliwe że

                   jedynym wyjściem jest twoja literackość uznać

maszynę do pisania za narząd intymny dlaczego nie?

żadna inna rzecz nie jest (intymna)

                                                       nie nie chcę żebyś

„wpadała” na kolację ani sam nie chcę „wpadać”

chcę resztę życia jeść samotnie

[19 lutego 1961]