Kto finansuje przedstawienia i kto gra główną rolę?

Bertolt Brecht

ZAKAZ KRYTYKI TEATRALNEJ

Kiedy minister propagandy

chciał zapobiec krytykowaniu rządu przez naród, zabronił:

krytyki teatru. Reżym

bardzo kocha teatr. Jego osiągnięcia

widać głównie w dziedzinie teatru. 

Mistrzowskiemu operowaniu reflektorem

zawdzięcza on nie mniej, niż

mistrzowskiemu operowaniu gumową pałką.

Na całą Rzeszę rozpowszechnia się przez radio

jego przedstawienia galowe. 

W trzech filmach - supergigantach

z których ostatni liczy osiem tysięcy metrów,

wykonawca głównej roli grał führera.

Ażeby zwiększyć umiłowanie teatru w narodzie

organizuje się przymusowe chodzenie na przedstawienia.

Corocznie na pierwszego maja,

kiedy pierwszy aktor Rzeszy

gra byłego robotnika,

wręcz dopłaca się widzom za oglądanie po dwie marki

na głowę. Nie szczędzi się żadnych kosztów na świąteczne zabawy,

które pod nazwą PARTYJNY DZIEŃ RZESZY odbywają się w pobliżu Bayreuth.

Kanclerz osobiście

występuje tu jako ostatni głupiec i śpiewa

dwa razy dziennie tę powszechnie znaną arię

NIGDY NIE POWINNAŚ MNIE PYTAĆ.

To jasne, że tak kosztowne imrezy

należy chronić przed każdą krytyką.

Do czego by to doszło, 

gdyby każdy mógł krytykować

przywódce młodzieży Rzeszy, Baldura, że jest za mocno uszminkowany,

albo ministra propagandy, który mówi tak fałszywym głosem,

że nikt już mu nie wierzy, nawet w jego

szpotawą stopę? Tak więc, choć to teatr,

trzeba w ogóle zabronić wszelkiej głośnej krytyki, tak, nie wolno

ani razu powiedzieć, co jest grane,

kto finansuje przedstawienia i kto

gra główną rolę.

[Brzmi zaskakująco aktualnie... tekst w przekładzie Ryszarda Krynickiego z tomu: Bertolt Brecht ELEGIE BUKOWSKIE i inne wiersze, Niezależna Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1980, str. 31-32]