(Odwrócił od Mendla twarz i stali obok siebie, dwaj starzy mężczyźni)

Charles Reznikoff

[Miał własny dom i sklep]

Miał własny dom i sklep. Sklepem zajmowała się żona, a on w domu 

         studiował Torę i Talmud.

Sklep spłonął. Nie byli wtedy ubezpieczeni, wciąż jednak posiadali dom.

Wynajął go oprócz pokoju, w którym mieszkał i nadal oddawał się studiom.

Pewnego razu gdy zmawiał poranną modlitwę, przyszedł do niego 

         Mendel, jeden z lokatorów, i powiedział: „Mój syn, adwokat, został

         aresztowany; nie podpisałby pan za niego poręczenia?‟

Nie było to poręczenie dla sądu, ale tytuł własności; i w kilka miesięcy później 

         Mendel zmusił go do wyprowadzenia się z domu.

Poszedł do adwokata. Adwokat powiedział mu: „Odzyskamy dom bez trudu‟.

„Co zrobią z Mendlem?‟ „Ześlą go na Syberię‟. „Czy byłoby w porządku, 

         gdybym oddał Żyda w ręce gojów?‟

Musiał udzielał dzieciom lekcji hebrajskiego. Jego syn został 

         szklarzem. Zmarł pracując w innym mieście.

Synowa zajęła się wypiekiem bajgli, a jego wnuki sprzedawały je 

         na ulicach.

Pewnego dnia Mendel przyszedł prosić o przebaczenie.

On też stracił majątek, a jego syn adwokat także zmarł.

Odwrócił od Mendla twarz i stali obok siebie, dwaj starzy mężczyźni.

[Wiersz w przekładzie Piotra Sommera z książki: Charles Reznikoff, Co robisz na naszej ulicy, WBPiCAK, Poznań 2018, s. 26]