Skoczów, ul. Górny Bór, 07.11.2015
środa, 11 listopada 2015
wtorek, 10 listopada 2015
DRUGI BUDAPESZT albo NIEBIAŃSKI SPOKÓJ
się nam szykuje, jak popatrzeć na skład nowej Rady Ministrów... A docelowo może nawet nie Budapeszt, a Moskwa lub Pjongjang?
W związku z tymi niezmiernie podniosłymi informacjami przypomniał mi się wierszyk, jaki napisałem 26 lat temu przy okazji zupełnie innych wydarzeń (ale jakoś tam w temacie przecież).
[tekst z książki Steppenwolf, wydanej w 1996 roku w serii: Barbarzyńcy i nie w Legnicy]
sobota, 7 listopada 2015
Z "Zapisu socjologicznego" Zofii Rydet
Podpowiedź mojej żony Marty przesłana via Fb. Bardzo miła. Przeglądnąłem od razu udostępnione w sieci archiwum Zofii Rydet, ale innych motywów w tym typie nie znalazłem.
Zofia Rydet, Zapis socjologiczny, 1982, Kszuby
---------------------------------
ps. Do wczorajszego wpisu:
1. Jonathan Safran Foer i jego Zjadanie zwierząt to proza faktograficznie interesująca, czy lepiej powiedziawszy mogąca mocno przerazić. Ale jako literatura ta książka to porażka... Nie dziwi wysoki nakład ;)
2. Mitsuko Uchida i jej interpretacje koncertów fortepianowych Ludwiga van Beethovena, CHAPEAU BAS!
piątek, 6 listopada 2015
czwartek, 5 listopada 2015
"Pomarańczarka" 1:1
Konrad Brandel, Handlarka owoców, ok. 1879.
Namalowany wg. tego zdjęcia obraz Aleksandra Gierymskiego, nazywany popularnie "Pomarańczarką" - prawidłowy tytuł jednak to "Żydówka z pomarańczami" - powstał 2-3 lata później. Podczas wczorajszego krótkiego pobytu w Warszawie odwiedziłem w biegu Dom Spotkań z Historią i kupiłem świeżo wydany album ze zdjęciami Konrada Brandla.
wtorek, 3 listopada 2015
I tu zaszła zmiana w polu mojego widzenia...
...że zacytuję pisarkę Marię Dąbrowską z jej propagandowego opowiadania z 1951 (sam zwrot zaś to nawiązanie do wiersza "Sen" Adama Mickiewicza, który znowuż był trawestacją utworu George'a Gordona Byrona).
Jak widać podmiana araba na draba (pisownia oryginalna) sprawiła, że nikomu ten rasistowski mural już nie przeszkadza...
Kraków, ul. Bartosza Głowackiego, 17.09.2015
niedziela, 1 listopada 2015
czwartek, 29 października 2015
Sodoma i Gomora wg. Jana Bułhaka
Nie wierzyłem własnym oczom, kiedy w katalogu świetnej wystawy Zaraz po wojnie, jaką można teraz oglądać w Zachęcie, zobaczyłem fotografię Jana Bułhaka pod takim właśnie tytułem, przedstawiającą zagruzowany teren warszawskiego getta...
Reprodukowane w katalogu zdjęcie datowane jest na 1948 rok i pochodzi ze zbiorów Muzeum Fotografii w Krakowie. Ponieważ w związku z tytułem tej pracy zliczyłem klasyczny opad kopary, wrzuciłem go do googla razem z nazwiskiem autora i w wynikach ujrzałem jeszcze jedną fotografię po tym tytułem, tym razem z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi.
Powojennych zdjęć terenów warszawskiego getta nie ma zbyt wiele w obiegu, miałem jednak zawsze przekonanie, że obszar ten często fotografowano i że na pewno takie kadry wyszły spod ręki Jana Bułhaka. Jednak w najśmielszych marzeniach nie spodziewałbym się takiego tytułu...
Bomba atomowa zrzucona na miasta w dolinie Siddim była karą JHWH za nieprzestrzeganie przez ich mieszkańców zakonu. Posłużenie się przez Jana Bułhaka odniesieniem do starotestamentowej historii nie świadczy najlepiej (rzecz ujmując możliwie eufemistycznie) o jego postrzeganiu Zagłady i rozumieniu mechanizmów, jakie doprowadziły do przemysłowego mordowania europejskich Żydów.
wtorek, 27 października 2015
WERNISAŻ WYSTAWY (nie)widzialne / (in)visible TYM OKIEM
czyli na fotografiach wykonanych przez Mikołaja Tyma (DZIĘKI MIKOŁAJ !!!).
poniedziałek, 26 października 2015
Ulica Miła (Broniewski)
Władysław Broniewski
ULICA MIŁA
Bronisławowi Linkemu
Ulica Miła wcale nie jest miła.
Ulicą Miłą nie chodź moja miła.
Domy, domy, domy surowe,
trzypiętrowe, czteropiętrowe,
idą, suną, ciągną się prosto,
napęczniałe bólem i troską.
W każdym domu cuchnie podwórko,
w każdym domu jazgot i turkot,
błoto, wilgoć, zaduch, gruźlica.
Miła ulica.
Miła ulica.
Na ulicy Miłej jest zakład pogrzebowy,
obok jatka i sklepik z balonem wody sodowej,
naprzeciwko - klinika lalek, naprawa parasoli...
Perspektywa rzeźnickim nożem przecina oczy. To boli.
Jezdnią, po kocich łbach, trąbiąc pędzi pogotowie,
To pod trzynastym powiesił się fryzjer, który miał źle w
głowie:
czytał powieści detektywne, chciał zostać aktorem,
wiecznie coś deklamował albo śpiewał piskliwym tenorem.
Moja miła, ty nie wiesz, jak źle
ulicą Miłą błąkać się we mgle,
niosąc bezdomne marzenie i nie napisany wiersz.
No, powiedz, miła, czy wiesz?
To nie była dusza fryzjera, to był anioł prawdziwy,
jak z trampoliny wzbił się z ulicznej perspektywy,
leciał na białych skrzydłach i ponad każde podwórko
rzucał bawiącym się dzieciom jedno bialutkie piórko,
dzieci piórka anielskie rączkami chwytały, chwytały,
a wtedy z ciemnego nieba spadł śnieg anielsko biały.
Ludzie, ludzie, ludzie wieczorni gorliwie dreptali
piechotą,
anioł zniknął, dzieci posmutniały, zostało błoto.
W nocy nad ulicą Miłą - gwiaździsta ospa.
W nocy na ulicy Miłej - rozpacz.
Wiele troski zobaczysz, miła, przechodząc miastem,
ale najwięcej na ulicy Miłej pod numerem trzynastym.
W suterenie pogrzeb.
Niedobrze.
Na parterze
płacze wdowa po fryzjerze.
Na pierwszym piętrze - plajta, komornik. A na drugiem
Służąca otruła się ługiem.
Na trzecim piętrze rewizja - mundurowi, tajniacy.
Na czwartym czytają "Kurier Warszawski" -
"poszukiwanie pracy".
Na poddaszu dziewczyna dziecko dwudniowe zabiła.
Miła ulica.
Ulica Miła.
Na ulicy Miłej ani jedno drzewko nie rośnie,
na ulicy Miłej - w maju! - ludzie nie wiedzą o wiośnie,
ale cały rok hula perspektywa łysych gazowych latarni,
łbem waląc w mur cmentarny.
Moja miła, ja tą ulicą nie chodzę,
choćby mi było po drodze.
Nawet kiedy do ciebie się śpieszę,
nie idę ulicą Miłą,
bo kto wie, czy się tam nie powieszę.
[wiersz z tomu Krzyk ostateczny, 1938]
niedziela, 25 października 2015
Ulica Miła
Ulica Miła wcale nie jest (była) taka miła. Vis à vis garaży z hasłem odnoszącym się do powstania warszawskiego znajduje się kopiec usypany na miejscu bunkra Żydowskiej Organizacji Bojowej, w którym 8 maja 1943 roku zginęło 120 żydowskich bojowników razem z dowócą - wcześniejszego 14 miesięcy powstania w getcie warszawskim - Mordechajem Anielewiczem. Czekali oni na pomoc z "aryjskiej" strony i... się nie doczekali. Treść napisu jest więc cokolwiek niestosowna...
sobota, 24 października 2015
Wojciech Wilczyk: (nie)widzialne / (in)visible w Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie
Wystawa już otwarta. Wygląda świetnie! Tak samo jak wydany przy jej okazji katalog. A ja chciałbym na tych łamach podziękować osobom, które sprawiły, że wszystko wygląda tak dobrze, jak wygląda!
Ekspozycji w MHŻP nie byłoby, gdyby nie:
Artur Tanikowski
Katarzyna Nowakowska-Sito
Ewa Witkowska
BARDZO WAM WSZYSTKIM DZIĘKUJĘ ZA ŚWIETNĄ WSPÓŁPRACĘ I JEJ KAPITALNY EFEKT W POSTACI WYSTAWY Wojciech Wilczyk: (nie)widzialne / (in)visible!
Widoczne poniżej fotografie wykonałem w czwartek przed konferencją prasową (podczas wernisażu nie robiłem zdjęć...).
środa, 21 października 2015
Jest katalog wystawy "Wojciech Wilczyk: (nie)widzialne / (in)visible" !!!
wtorek, 20 października 2015
Postindustriale w Muzeum w Chorzowie
Miło mi poinformować, że widoczny poniżej zestaw prac został zakupiony do kolekcji Muzeum w Chorzowie. Ogromnie mnie to cieszy!
Tak w góle to pierwsza prezentacja cyklu Czarno-Biały Śląsk miała miejsce w Galerii Zderzak pod tytułem Postindustrial właśnie... Wszystko dlatego, że ten pierwszy tytuł traktowałem jako wyłącznie roboczy, a album chciałem wydać pod tym drugim. Jednakże Jan Michalski, który był współwydawcą i redaktorem książki się uparł, a ja już miałem dość tego całego kołowrotu wydawniczego i odpuściłem... Odpuściłem także niezamieszczenie w albumie panoram, jakie robiłem wtedy rosyjskim Horizonem i tego żałuję bardziej!
Jednakże Marek Meschnik czujnie wybierający prace dla Muzeum (WIELKIE DZIĘKI!) uwzględnił dwie fotografie w takim właśnie formacie.
niedziela, 18 października 2015
W czynie społecznym...
albo viribus unitis, Towarzysze, Rodacy!
Zdjęcia nieznanego mi wcześniej fotografa z Kielc - Janusza Buczkowskiego, które na facebooku umieszczono na stronie Życie codzienne w PRL.
Sądząc po strojach (oraz samochodach), widoczny na tych wstrząsających kadrach czyn społeczny na zdewastowanym cmentarzy żydowskim miał miejsce na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Czy faktycznie odbyło się to w Kielcach, jak opisano te zdjęcia?
Ale czy to w sumie ważne?
Polska pamięć...
fot. Janusz Buczkowski
fot. Janusz Buczkowski
fot. Janusz Buczkowski
fot. Janusz Buczkowski
Subskrybuj:
Posty (Atom)