17 DNI

Grzegorz Wróblewski

17 DNI

środa: buntuje się serce i lewa ręka (reklamy wieprzowiny i ananasów

w puszce),10 piw, “Hokus pokus” Kurta Vonneguta, telefon do Clausa

w sprawie jego idiotycznego, ryżego zarostu, ponowne konflikty

z otoczeniem

czwartek: nadal ból serca (pismo “Pomerania” z Gdańska, reklamy butów),

tylko 3 piwa, ciąg dalszy Vonneguta, który zaczyna (niestety) nudzić,

sztorm

piątek: serce przestało boleć (pocztówka od znajomych z Aalborga),

dzień bez alkoholu, “Kowal z Podlesia Większego” - przyjemna

opowiastka Tolkiena

sobota: drętwienie rąk (pusta skrzynka), wino w olbrzymiej ilości,

niepotrzebne telefony, sprzeniewierzenie większej sumy pieniędzy,

za ścianą znów szepty

niedziela: ponownie lewa ręka i ból serca (pusta skrzynka), kac moralny

i cielesny, “Psie serce” Bułhakowa, telefon od Torbena dot. mojego telefonu

do niego z dnia wczorajszego, skrytka pod kołdrą, depresja, wilgoć

poniedziałek: ból serca (zawiadomnie w sprawie remontu klatki schodowej),

kilka kontrolnych piw dla zbadania stanu organizmu, trochę lepsza

koncentracja, w związku z tym “Oda do Walta Whitmana” (Lorca),

potem A. Lenartowski i jego “Święta Teresa z Lisieux”:

Cud jako negacja, to jasne.

wtorek: ból serca i drętwienie rąk (list od przyjaciela z Polski, reklamy

mięsa), żadnych kontaktów ze światem zewnętrznym, zero piwa i papierosów

środa: tabletki na obniżenie ciśnienia (pusta skrzynka), halucynacje (czyli

pseudopercepcyjne wrażenia występujące bez obiektywnych bodźców

zewnętrznych), program o manatach (ssakach z rzędu syren)

czwartek: drętwienie rąk (lokalna gazeta), “Jakżeż ja się uspokoję”

(rękopis - kartka papieru 21x13,1 cm.) Stanisława Wyspiańskiego:

…jakżeż ja się uspokoję… , no właśnie, ale tylko jedno wino

z tej oczywistej okazji

piątek: ból serca, drętwienie rąk (list od siostry z Warszawy, reklama pizzy),

przejście z alkoholu na haszysz jest zbawienne, ale tylko przez kilkanaście

minut, potem znowu psychiczna pustynia…, korzenie o ludzkiej postaci

sobota: ból serca (reklamy mięsa i samochodów), “Jednolita teoria

czasoprzestrzeni” Adama Wiśniewskiego-Snerga, sucha pszczoła

niedziela: serce przestało boleć (pusta skrzynka), czy kiedyś odwiedzę

(khana pauroti, khana, khana…) Prawdziwe Góry?

W tym moim przeklętym stanie?

poniedziałek: pulsowanie głowy, ciśnienie? (list z Akademii),

bardzo spokojny (w końcu!) dzień, rozmawiam ze swoimi roślinami,

głaszczę ich liście i podlewam je wodą,

tympanon z Dawidem i Betsabe (Trzebnica)!

wtorek: ból serca (pusta skrzynka), nerwowy poranek, potem wiadome

rozwinięcie, na koniec senne majaki, czyżby maska mrugnęła okiem?

środa: drętwienie rąk (pusta skrzynka), w tym układzie tylko

Robert Louis Stevenson i Lloyd Osbourne: - Amen - dodał wuj Ned.,

próbuję wydostać się na powierzchnię, coś tam (jednak) mnie korci,

jeszcze nie nadszedł czas!

czwartek: ponownie lewa ręka (rachunki za mieszkanie),

pijemy dlatego, że nie mamy nic innego do roboty - mówi Flemming

(jemu nigdy nie urywa się film)

piątek: ból serca (pusta skrzynka)... 

[Mój ulubiony zapis z Kopenhagi (lub ściślej rzecz ujmując - zdecydowany faworyt wśród ulubionych zapisów). Oczywiście można go też znależć w amrykańskim wydaniu, które co dopiero opublikowała oficyna Zephyrpress. Książka stoi sobie na regale vis a vis łóżka i codziennie rano otwierajac oczy spoglądam na elewację kamienicy przy Amagerbrogade... 

Z w/w okazji też specjalna muzyka dzisiaj. The Animals, pierwsze płyty, np. album, którego skan okładki wklejam poniżej.]