To nie mogło się dobrze skończyć... (cd.)

[W rewelacyjnej książce Anny Beaty Bohdziewicz Lekki powiew wolności. 1981, która jest rodzajem obszernej kroniki wydarzeń tytułowego roku 1981, nazywanego też „karnawałem Solidarności‟, znalazłem tylko jedno zdjęcie przedstawiające któregoś z braci K. Fotografię tą poprzedza - jak policzyłem - 26 kadrów, na których pojawia się Lech Wałęsa, a w całej książce zdjęć z ówczesnym przywódcą NSZZ Solidarność doliczyłem się 84. Rzeczony album ukazał się drukiem w roku 2013.]

To nie mogło się dobrze skończyć...

[Tylna strona okładki albumu Erazma Ciołka Polska. Sierpień 1980 - sierpień 1989, który ukazał się w roku 1990 w wydawnictwie Editions-Spotkania. Kadr mocno symboliczny. To nie mogło się dobrze skończyć...]

(Strzelał celnie)

[Wiersz Kornela Filipowicza z książki widocznej poniżej. Opisana w nim historia ma wyraźny adres, ale czy sytuacja ta dotyczy tylko tego, co działo się kiedyś w ZSRR?]

245 wejść do Chruszczowek

Jak trafiłem na zdjęcia Maxa Shera? Przez stronę Petra Antonova, gdzie była informacja o wystawie New Landscape / Новый пейзаж (Antonow współkurował tę ekspozycję) pokazującą zgodnie z nazwą prace fotografów zajmujących się współczesnym rosyjskim krajobrazem. Palimpsesty Shera zainteresowały mnie na tyle, że zaglądnąłem na jego autorską stronę, gdzie moim oczom ukazała się też seria 245 Khrushchev Housing Entrances / 245 подъездов хрущевок. I to jest absolutnie świetna sprawa, zarówno w kwestii wyboru tematu, jak i jego realizacji. Dla niewtajemniczonych  - tytułowa „Chruszczowka‟ to typ popularnego w ZSRR budynku mieszkalnego, które zaczęto budować w czasie sekretarzowania KPZR przez Nikitę Chruszczowa (1956-1964). Budynki te powstawały z cegły lub w technologii wielkiej płyty, miały pięć kondygnacji i zapewniały użytkownikom dość przeciętny standard zamieszkania (ze względu na słabe parametry termoizolacyjne był też przez złośliwych nazywane „lodówkami Chruszczowa‟). W Polsce za czasów sekretarzowania Władysława Gomułki (1956-1970), a także Edwarda Gierka (1970-1980) powstawały domy o podobnej konstrukcji i wyglądzie, nikt jednak tutaj nie wpadł na pomysł zrobienia fotograficznej typologii wejść do takich budynków. Mogłoby to być bardzo ciekawe, szczególnie w przypadku dość wyrazistego typu o nazwie „Domino 68‟, który jest popularny na południu naszego kraju. Projekt Maxa Shera ukazał się trzykrotnie w postaci książkowej: pierwsza edycja - 5 egzemplarzy, druga edycja - 10 egzemplarzy, trzecia edycja - 70 egzemplarzy...

Wszystko składane

Folding camera, folding bike and suburbs of Warsaw - tak nazywa się nowy projekt Macieja Rawluka, realizowany przez niego od początku tego roku. Rawluk dojeżdża autem do Warszawy, a następnie na składanym rowerze objeżdża peryferie stolicy i fotografuje składanym aparatem Voigtlander Bessa III 667 (ale też cyfrową kamerą Sony RX1R) tamtejszy krajobraz, poskładany z różnych, nie pasujących do siebie zbytnio elementów. Śledzę ten projekt od startu (tzn. od momentu, gdy autor zaczął udostępniać zdjęcia na swoim blogu) i bardzo mi się ta seria podoba. Oczywiście to co pojawia się na wspomnianej stronie, to wybór o bardziej roboczym charakterze (kadry na razie wyłącznie z cyfry), więc istotne jest, co ostatecznie zostanie wyselekcjonowane do pokazania publiczności w formie wystawy czy też (mam nadzieję, że do tego dojdzie) zwartej publikacji. Rawluk wziął się za temat słabo obecny w rodzimej fotografii i stara się go nam przedstawić w formie obszernej epickiej narracji. Obok przywołanych przez niego książek No budda in Suburbia Petera Bialobrzeskiego oraz Suburbia Mexicana Alejandro Cartageny, które miały być inspiracją do podjęcia fotograficznych działań, wspomniałbym też  może o albumie Pastoral Alexandra Gronsky'ego. Z niecierpliwością czekam na kolejne kadry z tej serii!

(Stopniowo opróżnia się teatr, zwiotczała kiszka)

Bertolt Brecht

Już po przedstawieniu

Już po przedstawieniu. Po występku. Stopniowo

Opróżnia się teatr, zwiotczała kiszka. W garderobach

Spłukują pot i szminkę zwinni sprzedawcy

Wymieszanej naprędce mimiki, zjełczałej retoryki. Wreszcie

Gasną światła, które ujawniały tę żałosną 

Fuszerkę, i w półmroku zostawiają piękną

Nicość na męczonej przedtem scenie. Na pustej

Lekko jeszcze śmierdzącej widowni siedzi poczciwy

Dramatopisarz i niesyty usiłuje

Przypomnieć sobie.

[Wiersz w przekładzie Jakuba Ekiera z książki Cały ten Brecht, wydanej w 2012 roku przez Biuro Literackie.]

Grzegorz Wróblewski o „Minimalizmie‟ na blogu MATRIX

Zresztą nie tylko o Minimalizmie, również o książce Eternit (mam do niej nieco inny stosunek, niż autor świetnych Kosmonautów), a także o wierszach, które napisali Sylwester Gołąb, Anna Matysiak i Karola Zielińska.

Powrót do Centrum E

[18.8.2020]

Powrót zdecydowanie ranną porą, co tam pokazuje exif? 06:05!

Trzeba będzie jeszcze kilka razy zaglądnąć na to osiedle, ale jak już się liście wyprowadzą.
(Nie podoba mi się to zdjęcie...).

WIELU JEST ZA PORZĄDKIEM

[Bertolt Brecht w przekładzie Ryszarda Krynickiego z książki (wielokrotnie tu przywoływanej) Elegie Bukowskie i inne wiersze. Przywoływanie wierszy z tego tomu będziemy kontynuować.]

„Minimalizm‟ - s. 20

Wernisaż „ŚLADÓW‟ w Fabryce Schindlera

[13.8.2020]

Jest też katalog tej wystawy, a właściwe to książka, warto do niej zaglądnąć:

(Drzazga w oku Boga)

Janina Katz

Z IZRAELA

Jest wieczór. Ale niezbyt późny.

Idź się przejść, mówię. Może

znajdziesz szczęście.

Wychodzę. Znajduję.

Jest ciężkie. Nie 

do uniesienia.

Słyszę trąbki

ochrypłe z zachwytu.

Leżę przygnieciona szczęściem

na ziemi moich przodków.

Kolebce wszystkich nieszczęść.

NAWRÓCENIE

Dziewczynka zawiera ślub.

Z Chrystusem, Najświętszą Panienką

i Siostrą Teresą. Hiszpańską przechrztą

od Dzieciątka Jezus.

Przechrzty! Same przechrzty!

Dziewczynka rzuca w tłum

serce przebite strzałą.

Ach! Ten zapach krwi.

Te perfumy śmierci.

Nad tłumem biały krążek.

Przerobiona maca.

Monstrancja. Słoneczko

z mąki. 

Krew i ciało 

przechrzty.

OJCIEC

Ciągle za nim tęsknię.

Tyle dziesiątków lat.

Był piękny i zdrowy,

ale umarł młodo.

Kochał mnie do końca.

Teraz ja go kocham.

Mój ojciec.

Prawnuk Abrahama.

Drzazga 

w oku Boga.

[Z napisanej po polsku książki Zabawa w chowanego, którą w 2013 roku opublikowało Wydawnictwo Austeria]

ROZWIĄZANIE

[Wiersz Bertolta Brechta w przekładzie Ryszarda Krynickiego z książki Elegie Bukowskie i inne wiersze, wydanej w drugim obiegu w 1980 roku w Niezależnej Oficynie Wydawniczej.] 

„ŚLADY‟ w Fabryce Schindlera

To wystawa, kurowana przez Martę Śmietanę, która otwiera się w najbliższy czwartek 13 sierpnia 2020 w Muzeum Fabryka Emalia Oskara Schindlera w Krakowie przy ul. Lipowej 4. Biorę też udział w tym przedsięwzięciu, jakkolwiek nie pokazuję zdjęć (zobaczyć za to będzie można 4 fotografie mojego ojca, Eugeniusza Wilczyka), tylko jestem wywiadowany przez kuratorkę tej ekspozycji. ZAPRASZAM SERDECZNIE DO FABRYKI SCHINDLERA!

(W państwie totalitarnym wolność nie będzie nam odebrana nagle)

[Wiersz Kornela Filipowicza z książki Powiedz to słowo (jak widać poniżej), wydanej przez a5 w roku 1997. Tom ten po raz pierwszy ukazał się w drugim obiegu w roku 1984.]